Το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας είναι το πιο πολυσυζητημένο μάθημα, στο οποίο καλούνται να αποδώσουν όλοι οι υποψήφιοι των Πανελληνίων εξετάσεων. Η σύγχυση, που έχει δημιουργηθεί, έγκειται στην ίδια την ουσία του μαθήματος. Οι περισσότεροι γονείς, αλλά και εκπαιδευτικοί, τείνουν να πιστεύουν ότι είναι ένα μάθημα το οποίο δεν διδάσκεται, αλλά είναι μάλλον θέμα ταλέντου του μαθητή η απόδοση στο εν λόγω μάθημα, παρά αποτέλεσμα συστηματικής εκπαίδευσης και εξάσκησης. Η πεποίθηση αυτή δικαιολογείται, μιας και το μάθημα της Γλώσσας δεν έχει σαφή ύλη, αλλά καλύπτει ένα ευρύ φάσμα γνώσεων και δεξιοτήτων. Όμως οι σύγχρονοι εκπαιδευτικές μέθοδοι αποδεικνύουν το αντίθετο, ότι, δηλαδή, είναι ένα μάθημα που διδάσκεται και βασίζεται σε νόμους και μοτίβα, όπως για παράδειγμα τα Μαθηματικά.
Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές εκπαιδευτικές τακτικές, που έχουν ως βάση τον στείρο μονόλογο, τα δεδομένα σχήματα και τις τυποποιημένες εκφράσεις, οι νέες μέθοδοι διδασκαλίας χρησιμοποιούν τα οφέλη του διαλόγου, τις πληροφορίες από το Διαδίκτυο και την απλοποίηση της ύλης μέσω σχεδιαγραμμάτων και ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο καθηγητής οφείλει, μέσα από την συζήτηση, να τονώσει το πνεύμα του μαθητή, να του δώσει εναύσματα για να καλλιεργήσει την κριτική του σκέψη και να του δίνει θάρρος να εξωτερικεύει τους προβληματισμούς και τις σκέψεις του. Μέσα από την συνεχή εξάσκηση, ο μαθητής ανακαλύπτει τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, τις αρετές του γραπτού, αλλά και προφορικού λόγου, καθώς και αποκτά γνώση για τις συνθήκες της σύγχρονης κοινωνίας και τρόπους επίλυσης προβλημάτων που τον αφορούν.
Η φύση του μαθήματος δεν μπορεί να είναι στατική, αλλά συνεχώς μεταβαλλόμενη και επίκαιρη. Ό,τι συμβαίνει γύρω μας μπορεί να αποτελέσει θέμα συζήτησης και σχολιασμού. Είναι μια παραγωγική διαδικασία, που δεν εστιάζει μόνο στην ικανότητα του μαθητή να αναπτύσσει ένα θέμα, αλλά βελτιώνει την αφαιρετική του ικανότητα, μέσω της περίληψης, εμπλουτίζει το λεξιλόγιο του, μέσω των ασκήσεων, και συνάμα ενδυναμώνει τις γνώσεις του. Γι’ αυτούς τους λόγους, η διδασκαλία της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας δεν μπορεί να στηρίζεται σε απαρχαιωμένες μεθόδους, αλλά πρέπει να είναι σύγχρονη και μεθοδική, χρησιμοποιώντας νέους τρόπους προσέγγισης των θεμάτων της επικαιρότητας. Ο μαθητής δεν πρέπει να αναλώνεται σε φιλοσοφίες και εξεζητημένους τρόπους ανάλυσης και ο εκπαιδευτικός οφείλει να μην έχει ως όπλο του τον μονόλογο, αλλά την δημιουργική συζήτηση.
Αυτή, ουσιαστικά, είναι η μαγεία του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, γιατί μέσα από τον εποικοδομητικό διάλογο καλλιεργείται το πνεύμα του ατόμου και ενδυναμώνεται ο χαρακτήρας του. Επομένως, η σωστή διδασκαλία είναι η αρχή για να αγαπήσει ο μαθητής το μάθημα και είναι καθήκον του διδασκάλου να του μεταδώσει όλα αυτά τα πολύτιμα οφέλη, που θα του είναι απαραίτητα στο μέλλον.